De titel van deze blog komt uit een boekrecensie in de Standaard enkele maanden geleden. Het boek heb ik inmiddels doorgenomen en het is echt wel een aanradertje. als je es iets over je eigen lijfje wil lezen dat wetenschappelijk correct is en tot nadenken stemt, dan is het boek dik de moeite waard. De Duitse dermatologe Yael Adler brengt ons in haar boek “De Huid” wegwijs in de wereld van onze huid, voor massagetherapeuten en -fanaten een bijzonder essentieel “terrein”.
Niet alleen wordt de huid in alle bestanddelen geanalyseerd en besproken, maar wordt ook op een toegankelijke en luchtige manier allerhande”weetjes” gedeeld met de lezer. Enkele zaken trekken in het bijzonder onze aandacht, omdat ze bijzonder relevant zijn voor wat we in massage doen of nastreven:
Het ontbreken van aangename aanrakingen op de huid kan leiden tot een probleem met het aanmaken van oxytocine. Daardoor kan stress ontstaan of allerhande humeuren en irritaties.
Als we dus een heerlijke ontspannende massage geven, dan werken we enorm preventief voor de geestelijke gezondheid. We hebben al eens eerder over de oxytocine geschreven; welnu hier krijg je opnieuw bevestiging van de heilzaamheid van aanraking. Het verschil tussen relaxatiemassage en kinesie zit hem onder andere ook in de aangename aanraking. wie naar de kinesist moet voor een of ander kwaaltje krijgt daar meestal geen aangename aanraking, omdat de doelstelling ook wezenlijk anders is dan bij een relaxatiemassage. Het een vervangt dus het andere niet, zoals sommige klanten wel eens denken.
We hebben ook de passage gelezen over olie; de dermatologe heeft het niet zozeer voor olie. ze verkiest eerder een lotion, crème of karitéboter. Bemerk wel dat de olie die we gebruiken specifieke massage olie is en geen kosmetische olie. Maar toch lijkt ze er niet echt voor te vinden. Alles zal wel afhangen van het type huid en hoe die reageert. Want Adler beweert ook dat masseurs die veel met olie werken vaak net heel droge handen hebben. Dat kan ik persoonlijk niet beamen. Een klant noemde mijn handhuid eens een babyvelletje…. Dus dat zit in elk geval nog goed.
In elk geval is duidelijk: wie het boek van Adler leest, kan niet onbewogen blijven en zonder mening; je gaat na lectuur in elk geval bewuster om met je eigen huid. En dat is ook al een heel belangrijk iets!